Meksika, Brezilya, Endonezya, Vietnam, Güney Afrika ve Türkiye’nin de aralarında bulunduğu gelişmekte olan piyasa ekonomileri, IMF ve Dünya Bankası’nın son yıllık toplantılarında tartışıldığı gibi, beklenen borç krizleri ve artan küresel faiz oranları karşısında dayanıklılık gösterdi. Bu ekonomiler, jeopolitik çekişmelere, düşük gelirli ekonomilerdeki temerrütlere, Çin emlak piyasasındaki düşüşe ve artan küresel faiz oranlarına rağmen borç sıkıntısından kurtulmayı başardılar.
Bu direnişe birçok faktör katkıda bulundu. ABD ve Çin’in gevşek maliye politikaları bunda kilit rol oynadı. ABD’nin 2023 yılında 1,7 trilyon dolar açık vereceği tahmin edilirken, Çin’in borcunun GSYH’ye oranı son 10 yılda ikiye katlandı.
Gelişmekte olan piyasa politika yapıcıları da IMF tarafından onaylanan daha temkinli politikalar lehine “Buenos Aires konsensüsünden” uzaklaştılar. Bu stratejiler arasında likidite krizlerine karşı kalkan olarak büyük döviz rezervleri biriktirmek de yer alıyor. Hindistan’ın döviz rezervleri 600 milyar dolar, Brezilya’nın 300 milyar doları ve Güney Afrika’nın 50 milyar dolarıdır.
Ayrıca gelişmekte olan piyasa şirketleri ve hükümetler borç vadelerini uzatmak için düşük faiz oranlarını kullanıyor. Merkez bankası bağımsızlığına ve enflasyon hedeflemesine yapılan vurgu da paha biçilemezdi. Bu yaklaşım, gelişen piyasa merkez bankalarının önleyici politika faizi artışları yapmasına olanak tanıdı. Yeni düzenlemeler artık bankaların dolar cinsinden varlık ve yükümlülüklerini eşleştirerek doların ani değer kazanmasına karşı koruma sağlamasını gerektiriyor.
Ancak yükselen piyasa ekonomilerinin tümü bu yolu izlemedi. Arjantin ve Venezuela, IMF’nin makroekonomik politika yönergelerini reddederek ekonomik felaketlere yol açtı. Öte yandan Türkiye, yüksek enflasyona ve mali krizin yaklaştığı iddialarına rağmen büyümeye devam ederek bir anormallik yarattı.
Bu makale yapay zeka yardımıyla oluşturulmuş, bir editör tarafından çevrilmiş ve incelenmiştir. Daha fazla bilgi için Şartlar ve Koşullarımıza bakın.
